چرا اعضای ناتو به «بریکس» چشم دوخته‌اند؟

بر اساس این گزارش، از زمان وقوع جنگ میان روسیه و اوکراین، بحران در سطح جهانی رو به افزایش گذاشته است.

در اوایل ماه جاری مجله نیوزویک  در گزارشی نوشت: در شرایطی که ناتو در حال گسترش است، پکن و مسکو به دنبال تقویت بریکس هستند.

این در حالیست که گروه بریکس متشکل از با این حال کشورهای بریکس حساسیت و ضعف بسیار کمتری نسبت به ایالات متحده و کشورهای اروپایی نسبت به جنگ اوکراین از خود نشان داده است.

این در حالیست که بریکس طرفدار رویکرد برد-برد برای کل جهان است. به عبارت دیگر رویکردی برد-برد نه فقط برای کشورهای در حال توسعه بلکه برای قدرتهای توسعه یافته است.

به باور کارشناسان این ائتلاف قدرتمند جهانی بدون مشارکت اروپا و امریکا تشکیل شده است و این ظرفیت را دارد تا صدایی قوی در مجامع و مباحث مهم اقتصادی و سیاسی بین المللی باشد و سیطره نظم مسلط فعلی را به چالش بکشد.

در این گزارش آمده است، بریکس مخالف برقراری قانون جنگل در جهان است. این ائتلاف خواستار برقراری عدالت و انصاف است و یک حکومت جهانی است. به عبارت دیگر بریکس می خواهد توازنی در نظم جهانی برقرار شود.

ترکیه که طعم تبعات جنگ را در بیخ گوش خود در عراق و سوریه چشیده و شاهد نفرت مردم افغانستان و بسیاری از مردم جهان از آتش افروزی های ناتو بوده ، راه توسعه و پیشرفت اقتصادی را در پیش گرفته و در این مسیر، بیش از آنچه بخواهد برای ادامه عضویت نه چندان مفید در یک ائتلاف نظامی چون ناتو هزینه گزاف بپردازد، به دنبال تقویت روابط خود با بریکس و حتی عضویت در این گروه اقتصادی بدور از بوی باروت و سرشار از فعالیت های تجاری و اقتصادی است.

علاوه بر این، چین و روسیه به عنوان اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل، وزن بسیار خوبی به بریکس داده اند هر چند این ائتلاف، بیش از آنچه ماهیت سیاسی داشته باشه، ماهیت اقتصادی دارد ولی نمی توان وزن چین و روسیه به عنوان دو عضو دائم شورای امنیت را در بخشید اعتبار به بریکس نادیده گرفت.

قدرت رای گیری هر یک از اعضا نیز براساس سهام خود در سهام سرمایه بانک برابر است.

در توییتر نیز برخی از شهروندان غربی بریکس را رقیب گروه ۷ و ناتو توصیف می کنند.

مردم خسته از جنگ و آتش افروزی در نقاط مختلف جهان، طبیعی است اگر دیگر اقبالی به ادبیات نظامی و جنگ و ائتلاف های نظامی نظیر ناتو نداشته باشند. از مهم ترین دغدغه های جهان امروز، اقتصاد، معیشت، اشتغال و موضوعات مشابه است و مردم و به تبع آن، دولت ها بدنبال راه های غلبه بر این گونه چالش ها هستند؛ چالش هایی که می توان آن در نتیجه مستقیم یا غیرمستقیم ائتلاف های نامبارک چون ناتو دانست. جنگ افروزهای ناتو در نقاط مختلف جهان زیر پرچم آمریکا و برخی هم پیمانانش، فقر، گرسنگی و عقب ماندگی را برای قشر عظیم از بشر بوجود آورده که افغانستان امروز، یکی از بارزترین مصداق های آن است.

به باور کارشناسان سیاسی، در شرایطی که جهان با مسائلی مانند همه‌گیری کووید-۱۹ و درگیری‌های منطقه‌ای روبروست، توسعه همکاری میان اعضای بریکس می‌تواند زمینه را برای رشد اقتصادی در جهان بیش از پیش هموار کند.

اگرچه به نظر می رسد تاکنون فقط ترکیه از بین کشورهای عضو ناتو به سوی بریکس چشم دوخته اما این روند می تواند آغازی برای اتفاقات جدید در ناتو و جرقه هایی برای تحولات تازه در رویکردهای دیگر اعضای این ائتلاف نظامی باشد.

در بیان چرایی اهمیت بریکس می توان گفت، این ائتلاف متشکل از شورای تجاری پنج کشوری است که در ابتدای قرن ۲۱ با ثبت سریع‌ترین رشد، اقتصادهای نوظهور بودند و اکنون می توان چین و هند را قدرت های اقتصادی تثبیت ‌شده دانست.

 بریکس که یک ائتلاف فراقاره‌ای به شمار می‌آید این پتانسیل را دارد که ساختاربندی جدیدی را برای اقتصاد و سیاست جهانی ایجاد کند.

بر اساس گزارش این رسانه چینی، جهان تحت سلطه غرب در حال از دست دادن جذابیت خود در عرصه جهانی است. 

دلیل این امر از قدرت خود اعضای بریکس و افزایش همکاری در گروه ناشی می شود. به عنوان مثال چین تنها در چند قدمی تبدیل شدن به اقتصاد برتر جهان است. روسیه بزرگترین ذخایر گاز طبیعی جهان و دومین ذخایر بزرگ زغال سنگ و هشتمین ذخایر بزرگ نفت را در اختیار دارد. برزیل دارای محصولات کشاورزی متنوع و ثروت معدنی گسترده است. مزایای متفاوتشان به علاوه ارتقای همکاری بریکس در زمینه تامین مواد غذایی و مبادلات ارزهای ملی باعث شده است که این گروه کمتر تحت تاثیر بحران های جهانی قرار گیرد.

غرب در مواجهه با بزرگ شدن احتمالی بریکس به سختی می‌تواند ذهنیت جنگ سرد خود را پنهان کند. از زمان برگزاری نشست بریکس رسانه های غربی این موضوع را با موضوع رویارویی شرق و غرب مطرح کرده اند.

در چنین شرایطی گرایش ترکیه به بریکس نشان دهنده این مهم است که آنکارا به درستی پی برده است که در شرایط فعلی به ویژه با توجه به وضعیت کنونی این کشور، تقویت قوای اقتصادی مهم تر از افزایش همکاری با ناتو است.